Dzisiaj najważniejszy odcinek całej wyprawy. Nie było nim szukanie źródła, nie będzie nim droga do ujścia (ja już widziałem, a Wy jeszcze nie!), ale właśnie droga Lury przez Saronno to szczyt całego przedsięwzięcia. W końcu gdyby Lura nie płynęła przez Saronno, nigdy bym się nią nie zainteresował. Widzieliście już saroneńskie kościoły, widzieliście już pałac Viscontich i faszystowski wiadukt - czas na rzekę!
Nad Como są góry. Kiedy już ucichną brawa należące mi się za to odkrycie, to wybierzemy się razem na wyprawę na jeden z tych szczytów, na których nikt z Was nie był, i na które chodzi się tylko wtedy, gdy pada. Idziemy na Cardinę!
To miał być długi odcinek, w którym będą i przedpola Saronno, i samo Saronno. Ale jednak Lura pod Saronno jest urocza, a w samym Saronno już nie, więc to byłoby takie pomieszanie nieprzyjemne. Dlatego dzisiaj tylko ta estetyczniejsza część: z Rovellaski do granic Saronno. Ruszajmy!
Co to są kalwarie, to pewnie wiecie; mamy w Polsce kilkanaście pięknych zabytków powstałych w tej tradycji. Jedna z kalwarii, ta Zebrzydowska, wpisana na Listę UNESCO, pojawiała się sporo razy na tych łamach (na przykład tutaj). W północnych Włoszech są "sacri monti", "święte góry", i dzisiaj sobie kolejną z nich odwiedzimy. Zapraszam do Ossuccio nad jeziorem Como!
Jeżeli są wśród Was miłośnicy rekonstrukcji historycznych, mam dla Was prawdziwy cymes: rekonstrukcję Włoch z latach 30-tych. I to całkiem na poważnie, bo pokażę Wam faszystowski zlot dla uczczenia 80 rocznicy śmierci Mussoliniego. Uznałem, że to ciekawa historyczna okazja, zobaczyć ludzi, którzy na serio składają Mussoliniemu kwiaty (dwa lata temu widziałem tylko kwiaty). Zaplanowałem sobie wycieczkę tak, żeby w niedzielę koło 11-ej być właśnie w Mezzegrze, i zobaczyć, co się będzie działo. Aparatowi fotograficznemu na szczęście starczało krzepy, żebym mógł się trzymać odpowiednio z dala. Zapraszam na niezbyt częstą rzecz w dziejach tego niezbyt częstego aperiodyku: reportaż!
W połowie marca byłem kolejny raz w masywie Campo dei Fiori: było już trochę wiosennego słońca, ale jeszcze bez wiosennej zieleni. A teraz zieleń już jest, więc z tej nadzwyczajnie sensownej okazji zapraszam Was na wycieczkę przez jedno z sympatycznych, okołomediolańskich pasemek.
W wielomiesięcznej - wypada mniej więcej miesiąc na jeden dzień wycieczki - ale jakże mi miłej relacji z mojego lipcowego spaceru z Węgier do Piwnicznej dotarliśmy do ostatniego odcinka. Jakże to, wypada zapytać, ledwo zbocza Góry Czerchowskich, jeszcze spory kawał drogi? Prawda, ale prawdą jest też to, że właśnie w tym odcinku wyzionął elektronicznego ducha mój aparat, a fatalnymi zdjęciami z mojego telefonu uraczę Was o tyle tylko, żeby domknąć opowieść.
Był zachodni biegun, był północny biegun, dzisiaj nasza Puchatkowa Wyprawa do Biegunów Wenecji dobiegnie końca. Ruszajmy spod Sant'Alvise do wschodniego i południowego bieguna Wenecji.
