Przegląd świętych: Barbara

Parę razy pisałem już o rozpoznawaniu Ewangelistów (w Gdańsku, Łowiczu, Przybylinie, Podolińcu, Kalwarii Zebrzydowskiej i Warszawie). By rozpoznać świętego trzeba dostrzec jego atrybuty. Atrybut świętego to przedmiot czy symbol związany z jego najważniejszym czynem. W przypadku męczenników - czyli zdecydowanej większości klasycznego zbioru świętych - jest to narzędzie męki.

Niedoskonałe zdjęcie na górze przedstawia uroczą figurę na rogu ulic Solec i Ludnej na warszawskim Solcu. U stóp świętej stoi trudna do zauważenia, niewielka wieżyczka. Jest ona naraz symbolem najważniejszego czynu i męczeństwa świętej. Niezadowolony z przyjętej przez córkę wiary ojciec Barbary polecił ją uwięzić w wieży. Nie złamało to świętej, która została wydana przez ojca rzymskim władzom. Rzecz miała miejsce akurat, niestety, za Wielkich Prześladowań na początku IV wieku naszej ery. Barbara poniosła więc śmierć męczeńską.

Takie cudowne w swojej naiwności przedstawienie św. Barbary można obejrzeć w Złotoryi, przy kościele franciszkańskim (od 2014 roku, po 204 latach przerwy na powrót pracują tam Bracia Mniejsi). Słupową kapliczkę datuje się na koniec XV wieku (m. in. Chanas R., Czerwiński J., "Dolny Śląsk. Przewodnik", Warszawa 1977, s. 289).

Figura św. Barbary zdobi też fasadę jaworskiego kościółka pod wezwaniem tej świętej. Tu jednak zadbano o wzbogacenie ikonografii świętej o dodatkowy atrybut.

Ja też nie wiem, jak wyciągnąć tę piłkę.