Na granicy pustyni (albo: Pomnik, dziwny jakiś taki)

Odwilż odwilżą, a zimno jest. Rok temu ta refleksja zaniosła mnie kolejny raz do Izraela. Zajrzałem między innymi do Ber Szewy (zachęcam, godzina z minutami pociągiem z Tel Awiwu). To niesamowite miasto, jedną nogą stojące na sięgających od morza stepach, drugą zagrzebane w kamieniach i piaskach pustyni Negew.

Tak wyglądał śnieg

Rozkosze odwilży, jakimi cieszą się od kilkunastu godzin warszawiacy skłoniły mnie do zajrzenia na chwilę do śnieżnych zdjęć raptem sprzed tygodnia. Obie fotografie są z poprzedniej niedzieli, z Kaczmarczykowych Szczawin leżących na północnych stokach Babiej Góry. Sam szczyt powyżej. Zdjęcie jest dość okropne, wiem, nie robi się pod słońce (etc.), ale cóż, licentia poetica.

Z okazji drugiego przecięcia wstęgi

Pięć i pół roku temu założyłem blog, który nosił podobny do tego tytuł: "Spacery krótkie i te nieco dłuższe" (dostępny jest i będzie tutaj). Po kilku latach przerwy, w czasie których m.in. uzupełniłem swoją sympatię do gór uprawnieniami przewodnika beskidzkiego, postanowiłem wrócić do pisania i uruchomić drugą tego bloga odsłonę.