Kampinoska średnica. Cz. 3, czyli północne bagna

Granica puszczańskich pasów jest wyraźnie widoczna w terenie. Spod Nowej Dąbrowy bez trudu można dostrzec rosnący w oddali ciemny wał sosnowego lasu, pofalowany wraz ze wznoszącymi się i opadającymi wzgórzami północnego pasa wydmowego.

Szeroki na 3,5-4 kilometry północny pas bagienny jest już częściowo porośnięty lasem. To efekt prowadzonych od 1975 roku wykupów gruntów i zalesień. Choć cały czas w obrębie parku jest sporo wsi, to przecież udało się już wykupić ok. 80% zaplanowanej powierzchni, ponad pięciokrotnie spadła też liczba ludności żyjącej wewnątrz Puszczy¹. Kto nie wierzy, niech obejrzy dawne mapy, np. wojskową "setkę" z 1934 roku - zalesione są w zasadzie tylko pasy wydmowe, rozdzielone licznymi, nieistniejącymi dzisiaj wsiami. Z mniej korzystnych dzieł, które przyniósł XX wiek warto wymienić skanalizowanie strumieni i rzek kampinoskich, na czele z Łasicą. Po fakcie zrozumiano, że osuszanie bagien przynosi bardzo niewiele korzyści przy wielkich stratach. Obecnie trwają działania mające na celu przekształcenie niektórych cieków i ponowne zabagnienie wielu obszarów Puszczy².

Bagna w rejonie Starej i Nowej Dąbrowy są o tej porze roku opustoszałe. Najwspanialsi lokatorzy tych okolic, czyli żurawie, przebywają w tej chwili na urlopach w Izraelu.

Nad Łasicą rozłożona jest wieś Nowa Dąbrowa. To jedna z tych wsi, których kompletnego wykupu nie udało się dotąd zrealizować. Lechosław Herz w dawnych wydaniach swoich klasycznych przewodników określał wieś jako będącą "w trakcie wykupu"³. Wieś nadal istnieje, choć nasza trasa nie mija domów. Żółty szlak mija jedynie stary, drewniany krzyż i wyraźne fundamenty wyburzonego domu.

Cdn.

1 - materiały KPN dostępne m.in. tutaj: https://www.kampinoski-pn.gov.pl/gospodarka-przestrzenna
2 - strona projektu "Kampinoskie Bagna" dostępna jest tutaj.

3 - tak jest w wydaniach z 1980 i 1990 roku.